Stali czytelnicy tego cyklu dobrze wiedzieli, że mobilna telewizja nastanie prędzej, czy później. To oczywiście efekt konsolidacji, jakiej dokonał z kilkoma gałęziami rynku telekomunikacyjo-medialnego Zygmunt Solorz-Żak. Telewizja wkroczyła do naszych komórek, na razie w formie bardzo okrojonej, dość drogiej i problematycznej, ale jest – stało się.
Według planu i zapowiedzi telewizja mobilna, czy raczej „Tv Mobilna”, będąca częścią imperium medialnego sygnowanego słoneczkiem, wykorzystująca zarówno nadawanie kodowane, jak i FTA (w tym przypadku naziemne, DVB-T) będzie wyświetlana na naszych telefonach, tabletach i innych przy pomocy specjalnego dekoder M-T 5000, za opłaceniem 20 zlotowego abonamentu i w oparciu o sieć Wi-Fi. Hmmm, dużo tych warunków. Zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, co użytkownicy sprzętu mobilnego cenią sobie najbardziej, mianowicie – dostępność i poręczność.
Podane tu rozwiązanie nie ma wiele wspólnego z dostępnością, a już na pewno nie z poręcznością. Nie jest też tanie. Jego największą zaletą jest to, że w ogóle jest. Jest i przeciera szlaki.
Bez mała dekadę temu mój szkolny kolega, bardzo ekscentryczna postać, wygłosił tezę, która nas, jego ówczesnych rozmówców bardzo zdziwiła. „Ile płacimy za smsy? 70 gr? Niedorzecznie drogo, to powinno być za darmo”. Wtedy się śmialiśmy, ale dziś rzeczywiście mamy je za darmo, albo prawie za darmo.
Tak będzie też z tą telewizją mobilną. Tylko ktoś musi zapłacić frycowe.
